Η υπομονή είναι αρετή, αλλά δεν είναι ούτε δεδομένη, ούτε ανεξάντλητη

Όλα έχουν αρχή και τέλος, ακόμα και οι αρετές.Τίποτα δεν είναι ανεξάντλητο, όταν δεν έχει τη θέση που του πρέπει, όταν δεν εκτιμάται αρκετά.Έτσι κι η υπομονή! Αρετή μεν για όποιον τη διαθέτει, δεν είναι ανεξάντλητη δε! Κάποια στιγμή, στερεύει!“Αν δεν φαντάζεσαι φωτιές με κάρβουνα μην παίζεις” λένε κι ετσι ακριβώς είναι.Φοβού την οργή του υπομονετικού γιατί θα έρθει σε χρόνο που δεν το περιμένεις και με ένταση που ούτε καν τη φαντάζεσαι!

Μην θεωρείς την υπομονή του υπομονετικού δεδομένη λοιπόν.Έχει τη διάρκεια που εκείνος θα επιλέξει, γιατί απλά θέλει να σου δώσει κι άλλη ευκαιρία! Ίσως γιατί δεν θέλει να σε διαγράψει εύκολα.Βέβαια από την υπομονή στην υποτίμηση της νοημοσύνης του άλλου είναι μια εκμετάλλευση και μια αντίδραση δρόμος! Και ξέρεις, όταν στερέψει η υπομονή δεν επαναφορτίζεται και το τέλος, έρχεται ξαφνικά κι απρόβλεπτα. Και μέσα σε αυτό το τέλος, θα ακούσεις πράγματα που ούτε καν φαντάστηκες. Λεπτομέρειες, που δεν πρόσεξες ποτέ.

Μετά την έκρηξη όμως, ουδέν σφάλμα συγχωρείται, πόσο μάλλον να αναγνωρίζεται.Μόνο διαγράφεται. Λησμονείται. Μια και για πάντα και μαζί του κι εσύ.Και κάπως έτσι.. τελειώνουν όλα.

Γράφει η Ελένη Τσακίρη

Πηγή